نامه های بی جواب

میخواهم پرواز کنم

 

 

من هنوزم نشسته ام اینجا

 

مات و مبهوت و خسته از دنیا

 

واژه ها را دوباره می بافم

 

رج به رج روی قالی دریا

 
 

طرحی از تکه تکه های دلم

 

لحظه تلخ مرگ یک رویا

 

بغض سرد و کلوخی مجنون

 

آن طرف بی خیالی ی لیلا!؟

 
 

یک نفس فرق عاشق و معشوق

 

وصل شیرین و مردن فرها –

 

دی که در ذهن بیستون حک کرد

 

قصه ی عاشقانه ای اما....

 
 

آخرین لحظه گفت،شیرینم:

 

<<تیشه بر ریشه ام زدی به خدا>>

 

لب به لب میوه های ممنوعه

 

در هبوطی مقدس و زیبا!!!؟؟؟

 

خورده بودیم و فکر می کردیم!!!

 

تا قیامت نمی رسد فردا.....1

 

می کشد کودک درونم باز...

 

نقشی از نانوشته های مرا!؟

 
 

 آدمیت گناه سنگین ایست؟؟؟

 

با تو هستم نواده ی حوا؟؟؟

 

مانده صدها سئوال بی پاسخ

 

مثل کوهی بزرگ، پا بر جا

 
 

سهم من سنگ و سهم تو لاله

 

شهره ی شهر عشقم و حالا

 

انگ دیوانگی به من زده اند!!!  

 

بوسه،   

         مجنون تو ،


+نوشته شده در سه شنبه 8 شهريور 1390برچسب:,ساعت1:1توسط نادیا | |